บทกลอนวันเกิด
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
หนึ่งปี
หนึ่งปีผ่านกาลเคลื่อนปีเดือนฝัน
คืนและวันผ่านมาอายุเพิ่ม
สิ่งที่ทำจำหมายไว้แต่งเติม
เป็นแรงเสริมกำลังความตั้งใจ
ก้าวต่อไปในวันทางที่หวังวาด
แม้มิอาจถึงฝั่งดังฝันใฝ่
แต่ก้าวย่างอย่างผู้สู้เพื่อชัย
แม้ก้าวได้เพียงครึ่งหนึ่งยังดี
เอาความฝันมั่นเสริมเติมชีวิต
เลือกลิขิตเส้นทางต่างวิถี
แม้มิอาจสมหวังดั่งชีวี
สู้เต็มที่เต็มแรงแห่งชีวา
มิมีใครสมใจในทุกสิ่ง
อย่างดียิ่งได้สู้สู่คุณค่า
ยินดีรับผลย้อนสะท้อนมา
ถือได้ว่าประสบการณ์เท่านั้นพอ
ยังยิ้มได้ในวันที่ผ่านพ้น
มองดูคนทุกข์ยากลำบากต่อ
เรายังดีมีครบกายใจพะนอ
สมบัติพ่อแม่ให้ได้เป็นคน
แม้วันนี้ทั้งคู่มิอยู่แล้ว
แต่ลูกแก้วยังใฝ่ใจฝึกฝน
คำสอนสั่งตั้งไว้ในกมล
ผ่านร้อนฝนลูกยังตั้งในธรรม
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
๑๕ พฤษภาคม ๒๕๕๒
ความหวัง
อันความหวังตั้งไว้เพิ่มใฝ่ฝัน
เริ่มจากวันนี้ไปให้หันหน้า
รับผิดชอบกรอบคิดพิจารณา
จะรู้ว่าควรเดินเผชิญไง
ความคาดหวังตั้งไว้ในจิตก่อน
อนุสรณ์ตามเหตุขอบเขตใฝ่
มิเกินจริงสิ่งนั้นพลันเป็นไป
อย่าฝันไกลเกินจริงประวิงดู
เราทุกคนมีสิทธิ์จะคิดฝัน
เพื่อสร้างสรรค์แรงใจให้ลุกสู้
หากคาดหวังตั้งต่อรอฤดู
มิก้าวสู่ความฝันใดไยเป็นจริง
ยิ่งฝันใฝ่ไว้สูงพยุงจิต
ให้พินิจทบทวนสอบสวนยิ่ง
รับผิดชอบต่อฝันนั้นอย่าทิ้ง
จะมัวนิ่งรั้งรอขอพรใคร
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
๑๕ พฤษภาคม ๒๕๕๐
หนึ่งวันในหนึ่งปี
Animals know
how to help and care for each other,
how about humankind?
Should we care and support each other
for happiness and peace for all?
สัตว์ทั่วไปใคร่ช่วยอำนวยส่ง
เพื่อดำรงอยู่ได้ในโลกหล้า
เป็นมนุษย์สุดดีที่ปัญญา
ใยบีฑาเข่นฆ่าทะเลาะกัน
ประณามสัตว์ว่าต่ำทั้งทรามชั่ว
สำรวจตัวบ้างไหมใจโทสัน
ทั้งโลภหนักอยากหาสารพัน
ถูกโมหันต์ครอบงำระยำคน
สุดอนาถชาติคนกมลประเสริฐ
สิงใดเลิศกว่าสัตว์ชาติหน้าขน
ก่อนประฌามดิรัจฉานหมั่นฝึกตน
ฝึกกมลสันดานอย่าพาลเกิน
อาจเสียสูญคุณค่าแห่งมนุษย์
บริสุทธิ์ไม่หัดจะขัดเขิน
เป็นมนุษย์เพียงร่างย่างก้าวเดิน
พอประเมินจิตชัดดิรัจฉาโน
ควรช่วยเหลือเกื้อกูลหนุนนำเพิ่ม
พร้อมส่งเสริมส่งให้อย่าได้โห่
ใหญ่มีมากฝากช่วยอำนวยตามโต
น้อยไม่โอ่อวดตนจนรำคาญ
แนะนำกันสรรค์สร้างต่างช่วยเหลือ
การกูลเกื้ออารีมีผลไพศาล
ใจปราณีมีมาคราโบราณ
เหมือนสายธารจากฟ้าสุราลัย
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
๑๕ พฤษภาคม ๒๕๕๖
